غلامحسین الهام: جمعه روز قدس، آخرین سخنرانی آقای احمدینژاد در این روز جهانی و آخرین جمعه ماه مبارک رمضان در جایگاه ریاست جمهوری بود. سخنرانی راهبرد سیاست خارجی 8 ساله احمدینژاد بود. مبانی نظری و عقبه تاریخی رفتار استکبار در منطقه کالبدشکافی شد؛ دست آشکار و پنهان استعمار قدیم و جدید در اختلافافکنی و تفریق و فرقهسازی در جهان اسلام مرور شد؛ ضرورت وحدت و توجه به نقشههای دشمن بهویژه رژیم اشغالگر برای منطقه مورد تاکید قرار گرفت.
چون همیشه وحدت برپایه توحید و
عدالت ممکن توصیف شد و وحدت هم بدون محور وحدت و نقطه ثابت اتکا میسر نیست.
احمدینژاد هیچ گاه سخن از بنیادهای اصیل اندیشهای نرانده است که «امام»
شناخت او و عرفان به او محور اصلی آن نباشد. باور به امامت با وجود او عجین
است و گویی هیچ گاه از امام عصر(عج) و حاضر و ناظر غافل نیست. غفلت از
امام علیهالسلام حکومت و حاکمیت را غصبی خواهد کرد و این یعنی باور عمیق
به فلسفه ولایت فقیه.
رمز پیروزی انقلاب اسلامی و اجتناب امام از اقدامات
مسلحانه و خشونتبار و مقاومت مبتنی بر ایمان خالص در برابر ظلم و تعدی و
مبارزه منفی، نقطه تمایز انقلاب اسلامی از سایر حوادث و تحولات اجتماعی و
سیاسی بود که در کلام احمدینژاد وجود داشت و پاسخی بود به کسانی که از
طریق قربانی کردن مردم در جنگ قدرت احزاب به دنبال تغییر و اصلاح امور
جامعه هستند.
سیاست خارجی، روند مناسب و خوبی را گذراند. با هماهنگی
کامل با رهبری، روابط با کشورهای منطقه روند رو به رشدی را آغاز کرد. تا
آنجا که احمدینژاد در جلسه شورای همکاری خلیج فارس که خاستگاه تشکیل آن
تقابل با انقلاب اسلامی بود، به دعوت از احمدینژاد و حضور جمهوری اسلامی
در این اجلاس منجر شد.
روابط دوجانبه با بسیاری از کشورهای حوزه خلیج فارس، روند مطلوبی را دنبال میکرد. اما کسانی برای جلوگیری از رشد این مناسبات، کارشکنیهایی نیز کردند معالوصف جمهوری اسلامی نقش برادر بزرگ خود را به خوبی ایفا میکرد و اقتدار برادرانه جمهوری اسلامی فرصت حضور بیگانگان را از منطقه میگرفت و فرضیههای ایرانهراسی نقش بر آب میشد.
اگر با
انتخابات تاکنون بینظیر سال 88، قانونگریزان دموکراسیشکن در عین حال
مدعی آزادی و دموکراسی، فرصتهای طلایی اقتدار ملی و مردمی برآمده از
انتخابات آزاد و رقابت بیسابقه را به جدال و فتنه و آشوب نمیکشاندند و
بعد با مسألهسازیهای فرعی، اصالتهای حرکت برآمده از گفتمان انقلاب
اسلامی را با کارشکنیها و تردیدها مواجه نمیکردند، قطعاً دستاوردهای
بسیار والاتری را شاهد بودیم.
اما بزرگترین هنر حکمرانی آن بود که از میان
این امواج مسیر اصلی خدمت نه گم شد و نه کمرنگ! ولی بیتردید همگرایی و
همکاری همه جانبه، شتاب حرکت را افزونتر و نتایج آن را والاتر میساخت.
2-
ستاد ائمه جمعه هم با قرائت متنی از خدمات احمدینژاد تجلیل کرد. تا آنجا
که من در سفرهای استانی بودهام، کمک به مصلاها، حوزهها، فرهنگ دینی و در
حقیقت اقامه نماز از برنامههای احمدینژاد بود. علاوه بر این که به طور
کلی به احیای مساجد و اقامه شعائر الهی اهتمام ویژه داشت. و البته نقد و
انتقادها گاه مستمر هم از برخی تریبونهای نماز جمعه، هیچ گاه مانعی برای
این نوع خدمت نبوده است.
3- بعد از نماز، احمدینژاد به کانون اصلاح و تربیت رفت. جایی که کودکان و نوجوانان آسیبدیده و یا به عبارت نارسا، «بزهکار» نگهداری میشوند. کودکانی که قربانی بیعدالتی به معنای عام آن هستند. چرا که فقر فرهنگی، فقر اقتصادی و فقر اجتماعی همه معلول بیعدالتی است که مبارزه با آن و تحقق عدالت همه جانبه مهمترین شاخص گفتمانی احمدینژاد در دوره هشت ساله بوده است.
نوروز سال 91، احمدینژاد از
کانون اصلاح و تربیت بازدید و با بچهها گفتوگو میکند و در پایان ساخت یک
استخر سرپوشیده با تجهیزات جانبی آن (سونا و...) را تصویب میکند. در
فاصله بسیار کوتاهی همزمان با کارهای بسیار سنگین اجلاس سران غیرمتعهدها و
البته بازسازی بیسابقه کوی دانشگاه تهران و خوابگاههای دیگر آن، این
استخر با همت نهاد ریاست جمهوری ساخته و آماده بهرهبرداری شده بود و دیروز
به بهرهبرداری رسید و ضمن آن نیز مشکل ضعف فشار برق کانون نیز با دستور
رئیس جمهور و همت وزارت نیرو حل شد.
البته تلاشهای احمدینژاد برای آن که زندگی در آزادی و قبل از آسیبهای زندان و حبس به گونهای باشد که این نوع آسیبها پدید نیاید، شایسته تقدیر است. چنان که چندی پیش یک دانشجوی رشته حقوق جزا، ابتکاری به کار برد و عنوان رساله خود را «نقش رئیس جمهور در پیشگیری از جرم» انتخاب کرد.
کارکرد و سیاستها و گفتمان رئیس جمهور
میتواند شرایط اجتماعی را به گونهای سامان دهد که شاهد کاهش بزه و
آسیبهای اجتماعی و فرهنگی باشیم. در واقع نقش موثر این سیاستها را در
پیشگیری اجتماعی از جرم جستوجو کرد. در هر حال در همان موقع که رئیس جمهور
اتکای به خداوند متعال را که سخن سال گذشتهاش با بچهها بود یادآوری
میکرد، یادم آمد اگر بر سر بازدید از «اوین» آن همه جنجال فرعی درست
نمیشد، چه بسا مشکلات متعددی از زندان بزرگسالان و زندانیان نیز با همکاری
دولت حل شده بود. مرزبندیهای کاذب و توأم با سوءظنها، فرصت خدمات ارزنده
را میگیرد.
4- فردا، نیم روز دیگر از آخرین فرصت دوره هشت ساله باقی است. حتماً این نیمروز نیز با کار و فعالیت ویژه نیز توأم است و احمدینژاد دوره هشت ساله را با کار ختم خواهد کرد. چنان که پیش از تنفیذ نیز با کار آغاز کرد. به پروژه نطنز سر زد و روزهای اول، پروژههای عسلویه را دید و قبل از هر سفر دیگری در مهر 84، زنگ مدرسه را در بم به صدا درآورد.
فردا
آرام و با شکوه و با وحدت، دولت چرخش خواهد کرد و شاید فردا احمدینژاد با
فراغت بیشتری در نارمک افطار را با خانواده باشد که در خاطرهها ماندگار
شد و عشق او به امام عصر(عج) مهمتر و موتور محرکه او بود. اگر از خدا
بخواهیم که او این توفیق را در حیات خود بیابد که مستقیماً همراه رهبر خود
امام خامنهای در محضر امام عصر(عج) خدمتگزار باشد، به نظرم با دعایی
شایسته او را بدرقه کردهایم و او این شایستگی را بحق دارد. هر چند برخی
این دعا را نیز برنتابند.
دست خداوند به همراه مردی بیادعا باشد که پیوسته با جماعت بود که یدالله معالجماعه.